Vokking bitsj ma
Geplaatst op 30 maart 2020 in Nieuws
Vokking bitsj ma.Het stond er echt. Op een A4’tje. Bijna foutloos geschreven door mijn 7-jarige zoon, recht uit zijn hart.
Stampvoetend van woede was hij naar boven gegaan. Waarom? Om eerlijk te zijn weet ik het niet eens meer. Waarschijnlijk mocht hij niet meer op zijn tablet, of geen snoepje, of had ik iets gezegd van zijn brutale toon of nare woorden die de laatste weken meer regel zijn dan uitzondering.
“Heb je al gezien dat je leuke post hebt ontvangen?” vroeg mijn man met een grijns. Zoonlief had het A4’tje naar beneden gegooid.
Was ik geraakt? Ja, natuurlijk was ik geraakt. Leuk is anders. Was ik boos? Nee, ik was niet boos. Ik moest eigenlijk ook wel lachen in mezelf. Wat zeker hielp, was het feit dat hij boven was en ik beneden. Ik had daardoor de tijd en rust om het even te laten bezinken, te relativeren (“het is een fase, het is een fase, het is een fase” maar ook het besef dat hij zich bij mij zo veilig voelt dat hij dit durft te uiten, en dat vind ik eigenlijk een heel groot compliment) en te bedenken hoe ik wilde reageren. Hoe ik WILDE reageren ja. Dat is fijn, als je dat echt even kunt bedenken in plaats van dat je vanuit impulsiviteit reageert. Wat me ook vaak zat gebeurt hoor! Maar nu kreeg ik deze kans in mijn schoot geworpen.
Zoonlief kwam na een tijdje met een dekbed over zijn hoofd de trap af gelopen. Toevallig was ik in de gang. “Hoe zou jij het vinden als je zo’n briefje kreeg?” vroeg ik hem. “Leuk” was zijn antwoord van onder het dekbed. “Oké. En hoe denk je dat ik het vind om dit briefje van jou te krijgen?” “Leuk” was zijn verrassende antwoord. Hier ging ik niet ver mee komen. Met boosheid of een straf ook niet. “Ik word best een beetje verdrietig van zo’n briefje van jou. Je mag dat allemaal denken over mij, en je mag het ook opschrijven. Je hoeft me niet altijd aardig te vinden, je mag me heel stom vinden. Maar je had bij iedere letter die je opschreef kunnen beslissen om het niet aan me te geven. Dat zou ik fijn hebben gevonden, als je het niet aan me gegeven had. Kun je dat begrijpen?”
Het bleef stil onder het dekbed. Dat was voor mij voldoende.
Hoe je reageert in dit soort situaties is niet altijd hoe je zou willen reageren. Waarom reageer je eigenlijk zoals je reageert? Waarom doe je wat je doet? Waarom denk je wat je denkt? Welke patronen en overtuigingen liggen hieraan ten grondslag? Hoe kun je je hiervan bewust worden en stappen zetten om vaker te kunnen reageren zoals je zou willen reageren in plaats van vanuit impulsen? Dit zijn onderwerpen waar ik vanuit mijn praktijk Krachtig coaching & training, en samen met Marieke Maat vanuit More than Mom, klanten in begeleid. Herken je jezelf hierin? Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
#ouderschap #moederschap #opvoeding #patronen #overtuigingen #gedrag #coaching
